14 Μαρ 2014

Η διαδρομή στην Ιθάκη μου

Γεννήθηκα στα Πατήσια από μητέρα Πόντια και Πατέρα Κρητικό και Αντικυθηραίο που γενήθηκε στη Σμύρνη.Μικρό παιδί μέχρι να τελειώσω το δημοτικό, μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη στην Καβάλλα και για λίγο στη Θεσσαλονίκη.Η μητέρα μου Μαρία Σουρμελή - Κατσανέβα, ήταν από τις πρώτες ελληνίδες δικηγόρους. Ασχολήθηκε αφιλοκερδώς με τα δικαστήρια ανηλίκων και διατέλεσε Γενική Γραμματέας της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων. Ο πατέρας μου, ήταν ένας απο τους πρώτους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας, με μεγάλη δημοκρατική διαδρομή. Ήμουν από μικρός στο σχολείο πρώτος στα γράμματα και στα γυμνάσματα, αλλά και πρώτος στις φασαρίες. Στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς,          ( ΑΒΣΠ τότε), ως νεαρός φοιτητής, ανακατεύτηκα με τα πολιτικά, με τη νεολαία της Ένωσης Κέντρου στην πτέρυγα του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκλέχτηκα στο σύλλογο φοιτητών και στην ηρωική ΕΦΕΕ. Ήμουν στο δεύτερο έτος όταν οι χουντικοί με μπουντρούμιασαν στην Ασφάλεια στον Πειραιά. Μου ρίχνανε τόσο ξύλο που στο τέλος δεν καταλάβαινα αν πονούσα. Μετά κρυβόμουν σε σπίτι φιλικής οικογένειας για έξι μήνες. Δεν έβαλα μυαλό.Ανακατεύτηκα  με την αντιστασιακή οργάνωση ΔΕΑ του σπουδαίου αγωνιστή Γιάννη Βερούxη και αργότερα στην Αγγλία εντάχθηκα στο ΠΑΚ όπου γνώρισα τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εκεί στριμώχθηκα και έμαθα καλά γράμματα στο Πανεπιστήμιο του Warwick ( M.A.)  και στο London School of Economics Ph.D.), με τους σπουδαίους

δάσκαλουςHue CleggAlan FlandersRichard HymanKeith Thurley. Το 1974, με τα γεγονότα στην Κύπρο, γύρισα  στην Ελλάδα αλλά στα σύνορα με συνέλαβαν οι μπάτσοι. Λίγο αργότερα που έπεσε η χούντα, μου έδωσαν και πάλι με κλωτσιές εξιτήριο για την Αθήνα. Πήγα φαντάρος και με στείλαν σε τάγμα ανεπιθύμητων στην Πτολεμαίδα, όπου γνώρισα ωραίους τύπους, ανεπιθύμητους στο καθεστώς, κουμουνιστές,σκληρά παιδιά της νύχτας, φάτσες απίθανες, με τους οποίους τα πήγα μια χαρά. έγινα κάτι σαν...ήρωας όταν ο λοχαγός με έκανε σιτιστή και βελτίωσα το φαγητό εκατό φορές ! 

Δούλεψα  στο ΚΕΠΕ, στο ΕΚΚΕ και στη ΓΣΕΕ και επέστρεψα  για ένα διάστημα στο Λονδίνο όπου τέλειωσα το διδακτορικό, λιώνοντας παντελόνια από το διάβασμα, παίζοντας κιθάρα και πλένοντας πιάτα για χαρτζιλίκι. Με τη μουσική είχα ανακατευτεί και λίγο πριν παίζοντας επαγγελματικά σε μπουάτ της Πλάκας. 'Οόπως και αργότερα στο Λονδίνο, όπου λίγο έλειψε να μπω για τα καλά στο μουσικό επάγγελμα, αφού πρωτοπαρουσίασα σε μουσική σκηνή το τραγούδι Ντιρλάνταντα που έγινε αμέσως μετά παγκόσμια επιτυχία.Ακόμα αναρωτιέμαι αν πήρα τη ζωή μου λάθος...

Στο Λονδίνο γνώρισα τον Γιώργο Παπανδρεόυ και λίγο αργότερα τη Σοφία, με την οποία κάναμε δυο υπέροχα παιδιά. Αργότερα έκανα και ένα τρίτο, μια υπέροχη μικρή πριγκίπισα. Δούλεψα  στο Αντί του ηρωικού Χρήστου  Παπουτσάκη και στον Οικονομικό Ταχυδρόμο του σοφού Γιάννη Μαρίνου, μαθαίνοντας πολλά από την αγνή αριστερά και την καλοπροαίρετη δεξιά. Μετά το 1981, ο τότε πεθερός μου ο Ανδρέας Παπανδρέου, που με αγαπούσε πολύ και τον αγαπούσα και τον αγαπώ το ίδιο-και ας λένε ότι θέλουν οι διάφοροι εξωνυμένοι Μιμίκοι-επέμενε να με βάλει επικεφαλής στον ΟΑΕΔ και μετά στο ΙΚΑ.  

Μαζί με σπουδαίους συνεργάτες όπως το Νίκο Τσίτσα, τον Πατέρα του Κώστα  του Esquire,  κάναμε μαγικά πράγματα. Αποδείξαμε τότε ότι και το δημόσιο μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Ο Πατέρας του Κώστα που τότε δούλευε στον δικό μου Ελλάδα FM,  γκρίνιαζε για να  βρούμε δουλειά στο γιό του στο δημόσιο. Του έλεγα, «άσε το παιδί ήσυχο, στα τριανταπέντε του θα έχει γίνει διευθυντής εφημερίδας». Έπεσα έξω. Έγινε διευθυντής περιοδικών. Αρκετά πιο πριν είχα μπλέξει  στα βαθειά με  το οραματικά ρομαντικό ΠΑΣΟΚ, στην  Κεντρική Επιτροπή και στο Εκτελεστικό Γραφείο ως υπεύθυνος Οργανωτικού, μια θέση αντίστοιχη του σημερινού Γραμματέα του κόμματος.  Έφτιαξα τον Επιμένων Ελληνικά, τον Ελλάδα FM, ασχολήθηκα και βοήθησα τους φτωχούς ανθρώπους, άτομα του κοινωνικού περιθωρίου και πολλά άλλα. Εκείνη την εποχή, πριν το 1998, ο πολιτικός μας χώρος  ήταν αγνός και οι περισσότεροι από εμάς πιστεύαμε ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο. 

Ο μισθός μου τότε  δεν ξεπερνούσε τις 90.000 δραχμές το μήνα. Ζούσαμε Σπαρτιάτικα, αλλά τρεφόμαστε απο αρχές, αξίες,όνειρα, οράματα, ιδανικά που αργότερα γκρεμίστηκαν. Κάναμε λάθη αλλά πετύχαμε και αρκετά. Ο φτωχός κόσμος έφαγε ψωμί και στέργιωσε η δημοκρατία. Στον ΟΑΕΔ και στο ΙΚΑ μου λένε ακόμα οι παλιοί ότι, γίνανε τότε σπουδαία πράγματα που σήμερα μοιάζουν απίθανα. Από το 1989, έκανα το λάθος να μπω στη Βουλή όπου παρέμεινα με μικρό διάλλειμμα τριών ετών, αλυσοδεμένος και  χιλιοβασανισμένος μέχρι το 2004. Συγκρούστηκα με τον Σημίτη, κυρίως γιατί δεν έστεργε να ελέγξει το πάρτι της διαφθοράς, για τα Ίμια και το ευχαριστώ στους Αμερικάνους, για την εγκατάλειψη βασικών αρχών της κοινωνικής δικαιοσύνης, τον εναγκαλισμό με το κατεστημένο που ποτέ δε με συμπάθησε. Είχα και έχω πάντα "πρόβλημα" με τη μέση μου και δυσκολεύομαι στο σκύψυμο. Αντιπαθώ σφόδρα τους "οσφυοκάμπτες" μια λέξη δική μου εφεύρεση, ας μου επιτραπεί να πω. Δεν κατέβηκα στις εκλογές  το 2004 και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δε θα το ξανακάνω, εκτός και αν με συνεγείρουν  πάλι ιδέες και άνθρωποι με  ιδανικά και οράματα. 

Καθηγητεύω όπως εδώ και πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και ως επισκέπτης καθηγητής ή ομιλητής αλλού, όπου νοιώθω ότι κερδίζω νεανική αύρα απο τους φοιτητές μου. Προσπαθώ να τους δώσω ότι μπορώ, μια και τους αγαπώ πολύ. Και αυτοί μου το ανταποδίδουν, όπως φαίνεται  από τις αξιολογήσεις τους και όχι μόνο. Έχω γράψει πολλά βιβλία και άρθρα και ασχολούμαι ειδικότερα με θέματα οικονομίας, απασχόλησης, διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού και επαγγελματικού προσανατολισμού. Ζωγραφίζω, παίζω κιθάρα, στα νιάτα μου και επαγγελματικά και γράφω μουσική και ποίηση. 

Ύστερα από 10 χρόνια μακρυά εντελώς από την πολιτική, η αγωνία μου για τη χώρα και η εμμονή καλών φίλων, με έσυραν στη δημιουργία της Ελληνικής Δημοκρατικής Κίνησης Δραχμή. Όραμα μας είναι να ανατρέψουμε το μνημόνιο με έξοδο από το καταστροφικό ευρώ με μέσο τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, με ολοκληρωμένο και τεκμηριωμένο πολιτικό πρόγραμμα. Οι πέντε βασικές θέσεις-αστέρια μας είναι, η ανατροπή του μνημονίου με μετάβαση στη δραχμή, το νοικοκύρεμα του κράτους, η αυτοδύναμη ανάπτυξη, η εθνική αξιοπρέπεια, η κοινωνική δικαιοσύνη. Αντισυμβατικός όπως πάντα, δεν κολάω με το σύστημα και πορεύομαι ανατρεπτικά. Η ανατροπή φαίνεται πάντα αδύνατη στην αρχή έλεγε ο Μαντέλα. Αλλά αν γίνεται με καλές προθέσεις και για καλό σκοπό, τότε αξίζει τον κόπο.Νικητής είναι όχι αυτός που νικά, αλλά συτός που αγωνίζετε για τα πιστεύω του. Αυτός που δεν αγωνίζεται για τίποτα είναι χαμένος.

Στη διαδρομή μου για την Ιθάκη, πέρασα από ψηλά βουνά και βαθειές χαράδρες. Η τσέπη μου είναι μικρότερη απο πριν, αλλά είμαι πάμπλουτος σε εμπειρίες και καλούς φίλους. Γνώρισα και φρικτούς Ιούδες φυσικά. Ένας κήπος πέρασε δίπλα μου. Αλλά και άγρια θηρία. Ορμητικός χείμαρρος  ήταν της ζωής μου το ποτάμι.Σαν ένα πολύχρωμο, απρόβλεπτο μυθιστόρημα. Παραμένω πάντα  άτακτος όπως μικρός. 'Ορθιος, ανήσυχος, μαχητικός, με το κουσούρι να δίνω  περισσότερα από όσα παίρνω. Είμαι ελεύθερος γιατί μπορώ να ενεργώ  και σε βάρος του εαυτού μου. Ονειρεύομαι πάντα  έναν καλύτερο κόσμο με ψωμί, παιδεία, μουσική, φως, ελευθερία και μια πατρίδα που της αξίζει καλύτερη μοίρα. Παραμένω πάντα ένας  αναρχοαυτόνομος ρομαντικός, πατριώτης σοσιαλιστής.

* Το σημείωμα αυτό γράφηκε για λογαριασμό του περιοδικού Esquire και αργότερα προστέθηκαν ορισμένα σημεία.

8 σχόλια:

  1. Το γεγονός πως η "Ιθάκη" σας αγαπητέ περιλαμβάνει και αγωγή ασφαλιστικών μέτρων εναντίων της Wikipedia, του μεγαλύτερου ίσως εθελοντικού οργανισμού γνώσης στην ιστορία του ανθρώπου, καταδεικνύει και το διαμέτρημά σας. Μάλιστα, δεν κάνατε μήνυση εναντίων του ίδιου του οργανισμού αλλά κατά του εθελοντή-χρήστη που ανέβασε το πολύ τεκμηριωμένο άρθρο που δεν έκανε τίποτε άλλο από το να αναπαράγει (με απόλυτη ακρίβεια) τα δημοσιεύματα της εποχής από μεγάλες εφημερίδες, και την δική σας τότε απάντηση. Εκτός αν θέλετε (πολύ δημοκρατικά) να σβηστούν από την ιστορία αυτά που δεν σας αρέσουν.

    Προσωπικά δεν είμαι χρήστης της Wikipedia, δεν διατηρώ καμία εθελοντική ή άλλη σχέση μαζί τους και δεν έχω καμία άποψη για εσάς, θετική ή αρνητική.

    Το να αντιδράτε με αυτόν τον τρόπο όμως, απέναντι σε κάποιον ο οποίος δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αναπαράγει τα δημοσιεύματα της εποχής, μόνο και μόνο για να μην συνδέονται με το όνομά σας και να "ξεχαστούν" είναι κάτι το απαράδεκτο και εντελώς αντιδημοκρατικό.

    Αν δεν αντέχετε τα αρνητικά σχόλια τότε απλώς αποσυρθείτε από τον δημόσιο βίο, καθώς δεν υπάρχει τρόπος για κάποιον σε μια δημοκρατία να διανύει δημόσιο βίο χωρίς ΚΑΙ αρνητικά σχόλια.

    Καταθέτω αυτό το σχόλιο επώνυμα, ενώ επισημαίνω πως μια σοβαρή ένδειξη δημοκρατικότητας θα ήταν να επιτραπεί η ανάρτησή του.

    Φώτης Γροντάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μαζί σου φώτη... μέχρι να βάλει μυαλό θα είμαστε όλοι diu.

      Διαγραφή
  2. η ιστορία θα γράψει πως είσαι όνειδος για την ελληνική κοινωνία. εσύ και οι όμοιοί σου καταστρέψατε τη χώρα και νομίζεις πως με δικονομικά τρυκ η αλήθεια κρύβεται.

    η στοιχειώδης ηθική απαιτεί να ζητήσεις ταπεινά συγγνώμη από τον diu. η ιστορία δεν αλλάζει επειδή έχεις φίλο εισαγγελέα. να μάθεις να δέχεσαι τις συνέπειες των πράξεων σου.

    γασπαράκης γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπως διαπιστώνετε δε διαγράφω τις βρισιές που έχετε το θράσος να εγγράφετε στο προσωπικό μου ιστολόγιο.Ενώ στο βιογραφικό μου στην W συνεχίζουν να υπάρχουν οι βρισιές που απαγόρευσε η ελληνική δικαιοσύνη και όχι ο"φίλος" μου ο εισαγγελέας αξιότιμε κύριε Γασπαράκη, αν είναι το πραγματικό σας όνομα αυτό. Πάντως, ότι και κάνετε, ότι και να πείτε, όσες άδικες βρισιές και αν εκστομήσετε, η δικαιοσύνη στο τέλος ελπίζω ότι θα επιβάλει τις πρέπουσες βαρύτατες ποινές στο νεαρό φιλαράκι σας, όπως έκανε και στο μεγαλοδημοσιογράφο-Μιμίκο που ακολούθησε τον ίδιο δρόμο.Κάντε υπομονή, εδώ θα είμαστε.Έχετε τόση εμπάθεια και ανόητο ΕλληνοΒικιπαιδικό πείσμα, που δεν καταλάβατε προφανώς τίποτα απο τη διαδρομή στην Ιθάκη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω κάποιον λόγο να κρύβω το όνομά μου κύριε Κατσανέβα, ίσα ίσα. σας συγχαίρω για την δημοσίευση του σχολίου μου, στο οποίο δεν νομίζω να υπάρχει το παραμικρό ίχνος βρισιάς. Επιτρέψτε μου να διατηρώ την καθόλου εμπαθή και ανόητη άποψή μου και σταματήστε να τα βάζετε με τους αδύνατους (φυσικά και δεν ξέρω τον diu, έγινε "φιλαράκι" μας λόγω των αντιδημοκρατικών σας απόψεων). Μπορείτε να μάθετε να δέχεστε την κριτική, ή να καταγράψετε την άποψη σας στην Wiki όπως έχετε το δικαίωμα. Η μέθοδος που χρησιμοποιήσατε όμως δεν είναι σωστή διότιπροσπαθείτε να φιμώσετε την ελευθερία του λόγου. Στη θέση σας θα καλούσα τον diu για καφέ και συμφιλίωση.
      Το λάθος είναι ανθρώπινο. Κατανοώ την άσχημη ψυχολογική σας κατάσταση λόγω αυτής της ιστορίας, είμαι σίγουρος πως κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση σας. Η σύγχισή σας σας κάνει να θεωρείτε το σχόλιο μου θρασύ και υβριστικό, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι απλώς μια γνώμη που τυχαίνει να έχει ένα τεράστιο ποσοστό του Ελληνικού λαού. Το να θεωρείτε ύβρη την μη σύμφωνη με εσάς γνώμη δεν είναι σωστό. Όπως και το να μπερδεύετε το θάρρος με το θράσος.
      Καλή σας ημέρα από τα Χανιά.

      Διαγραφή
  4. Αν νομίζετε αγαπητέ κύριε gio ga ότι το να αποκαλείτε κάποιον "όνειδος" στην προσωπική του ιστοσελίδα δεν ύβρης, τότε έχουμε χάσει τελέιως την έννοια της λογικής. Ο νεαρός κύριος DIU ουδέποτε ήθελε να πιει καφέ μαζί μου. Για αυτό ίσως θα έχει τους λόγους του. Ίσως παρόμοιους με αυτούς του μεγαλοδημοσιογράφου που την πλήρωσε βαρύτατα στο τέλος και παρακαλώ μην το εκλάβετε αυτό ως απειλή. Δε βρίσκομαι σε απολύτως καμιά άσκημη ψυχολογική κατάσταση, μη στεναχωριέστε για εμένα. Απλά θα υποστηρίξω μέχρι τέλους την τιμή και την υπόληψή μου και μάλιστα απέναντι σε ένα ανόητο πείσμα ορισμένων Ελλήνων Βικιπεδιστών που θέλουν να υποκαταστήσουν τη δικαιοσύνη με τη δική τους δικαιοσύνη. Και υποστηρίζουν ότι είναι λογικό με το έτσι θέλω να εισχωρούν στο βιογραφικό οποιουδήποτε όχι γεγονότα, αλλά ανυπόστατες, ανύπαρκτες, κατευθυνόμενες, γελοίες απο τη φύση τους ύβρεις. Εκτός και αν προσφύγετε και πάλι στη θεωρία της ποδηγέτησης της δικαιοσύνης στο...φίλο μου τον Εισαγγελέα ! Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την όλη υπόθεση, πως ξεκίνησε και γιατί,
    ελάτε σε επαφή μαζί μου. Τα πράγματα είναι πιο απλά απο ότι φαντάζεστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ύβρις είναι το να χτυπάς τον αδύνατο. Μεγαλοψυχία είναι να τον συγχωρείς. Η συζήτησή μας δεν με κάνει να νιώθω απειλούμενος. Έγραψα στο ιστολόγιό σας για να πάρω από εσάς τον ίδιο απάντηση σε κάτι που απασχολεί πολλούς (οι οποίοι ίσως να φοβούνται -κακώς- να ρωτήσουν). Η δημοσίευση των σχολίων μου χρειάζεται αφενός μεν την έγκρισή σας, αφ'ετέρου δε την απάντησή σας.
    Τώρα, μπορούμε να συζητήσουμε κατά πόσο οι Έλληνες πολιτικοί αποτελούν ντροπή για αυτή τη χώρα, αλλά δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα. Εσείς θεωρείτε ύβρη μία λέξη, εγώ τις πράξεις 40 ετών δημοκρατίας. Δεχτείτε την ταπεινή μου συγγνώμη εαν σας προσβάλλει η λέξη.
    Εαν είχατε μυνήσει τον ΔΟΛ ή την wikipedia εξαρχής ίσως να το έβλεπα διαφορετικά.
    Η δικαιοσύνη σε περίπτωση που δεν το έχετε αντιληφθεί ακόμα απέχει πολύ μακριά από τα Ελληνικά δικαστήρια (όπως και η υγεία απέχει από τα νοσοκομεία στην ίδια χώρα, η παιδεία από τα σχολεία, η πολιτική από τη βουλή κ.ο.κ.). Ως μέλος της άρχουσας τάξης θα το γνωρίζετε πολύ καλύτερα από εμένα και κουβαλάτε και μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από τον απλό πολίτη, το οποίο είμαι σίγουρος πως θα γνωρίζετε.
    Εκτιμώ την συνομιλία μας και μαθαίνω από αυτήν. Η απάντησή σας με κάλυψε ακόμη και εαν δεν με ικανοποιεί.
    Ως παρατήρηση θα είχα να πω πως στη διαδρομή για την Ιθάκη, οι πολιτικοί μας μαγεύτηκαν στη χώρα των Λωτοφάγων. Και την αργοπορία αυτή εκμεταλλεύτηκαν οι πολλαπλοί μνηστήρες της Πηνελόπης, με τον Ελληνικό λαό στο ρόλο της άτυχης συζύγου.
    Εκ των υστέρων, θα ήθελα να είχα επιλέξει μια πιο ευγενική διατύπωση του αρχικού μου σχόλιου, χωρίς να αλλάξω όμως το νόημα της πρότασης. Σας εύχομαι να μην έχετε αντίστοιχα σφάλματα να μετανιώνετε.
    Σας χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκτιμώ και εγώ τη συνομιλία μας και συμφωνώ με πολλές διαπιστώσεις σας. Επιτρέψτε μου να πω ότι, καθε άλλο παρά είμαι μέλος της άρχουσας τάξης, ενώ θα μπορούσα, αφού ειδικές συγκοιρίες μου το επέτρεπαν. Επίσης, σας διαβεβαιώ ότι, είμαι πολύ φτωχότερος απο τότε που έκανα το λάθος να εμπλακώ με την πολιτική ως ιδεαλιστής και όχι ως επαγγελματίας,ανεξάρτητα απο το αν συμφωνεί κανείς με το δρόμο που επέλεξα. Για τους λόγους που επικαλείστε, παράτησα την πολιτική, για πάνω απο δέκα χρόνια και ασχολήθηκα αποκλειστικά με τη δουλειά μου, τη διδασκαλία, και σας παρακαλώ να ρωτήσετε τους φοιτητές μου για αυτό. Όχι κάποιους που δηλώνουν φοιτητές, αλλά τους πραγματικούς.Στην υπόθεση της W, αν το σκεφτείτε καλύτερα, ο αδύνατος είμαι εγώ. Φυσικά και δεν κάνω μηνύσεις σε σχόλια και ύβρεις εναντίον μου που μπορεί να βρει κανείς για οποιονδήποτε στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ,ακόμα και στο προσωπικό μου blog ! Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό, κάποιοι για λόγους δικούς τους ή για πείσμα, να επιμένουν να καταχωρούν στο βιογραφικό μου, αυτό που διαβάζουν οι πάντες σε όλο τον κόσμο, ανυπόστατες και χυδαίες ύβρεις σε μόνιμη βάση.Πολύ πιθανό και εσείς στο τέλος να κάνατε το ίδιο ως ύστατο μέσο άμυνας και όχι επίθεσης.Και πιστεύω ότι, εκτός απο τη δικαιοσύνη και η ίδια η W, στο τέλος θα με δικαιώσει, αν τουλάχιστον ισχύουν οι αρχές της ουδετερότητας και τη μη εμπάθειας που επικαλείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή